Στη διάρκεια μιας 20ετίας (2000-2020) η ομάδα μπάσκετ του Ρεθύμνου, τα έζησε σχεδόν όλα. Πρώτος τίτλος στην Κρήτη (2000) και άνοδος στη Γ’ Εθνική, διαδοχικά πρωταθλήματα και εκτόξευση στην Α1 (2007), τελικός Κυπέλλου Ελλάδας την ίδια χρονιά (όντας ακόμα ομάδα Α2) και στη συνέχεια η καθιέρωση για 9 σεζόν στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ (2011-2020).
Ο χρυσός αιώνας του Ρεθυμνιώτικου μπάσκετ όπως εύστοχα χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο, ο σημερινός πρόεδρος του συλλόγου Γιάννης Καλαϊτζάκης, τερματίστηκε με άδοξο τρόπο, όταν τον Μάιο του 2020 ο μεγαλομέτοχος της ομάδας και οραματιστής του μπάσκετ, Κωστής Ζομπανάκης, ανακοίνωσε την αποχώρησή του.
Οι «Βασιλιάδες της Κρήτης» (Ρέθυμνο Cretan Kings) όπως είναι η επίσημη ονομασία του σωματείου από το 2015, έμειναν ξαφνικά χωρίς… βασίλειο, ακροβατώντας επί μήνες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η ομάδα σημείο αναφοράς του κρητικού μπάσκετ στο κορυφαίο επίπεδο (που είχε πάρει τη σκυτάλη από το «Ηράκλειο»), έσβησε από το χάρτη, βυθιζόμενη στη δίνη της οικονομικής κρίσης.
Το ολοκληρωτικό restart και η επιστροφή στη βάση ήταν μονόδρομος και πάνω σε αυτό το πλαίσιο, ξεκίνησε η προσπάθεια επανεκκίνησης. Μια προσπάθεια που σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο είναι η αλήθεια ότι δεν έφερε ως τώρα θεαματικά αποτελέσματα (μιας και η ομάδα παραμένει στο Παγκρήτιο πρωτάθλημα) αλλά σε όλους τους υπόλοιπους τομείς, έχει αποδώσει καρπούς.
«Ηταν μια δύσκολη στιγμή για τον σύλλογο μέσα στην πανδημία, η απόφαση του Κωστή Ζομπανάκη να αποχωρήσει. Οι οικονομικές συγκυρίες πριν 3 χρόνια ήταν τέτοιες που δεν επέτρεπαν την εύρεση άλλων χορηγιών για να συνεχίσουμε στο υψηλό επίπεδο. Αποδείχθηκε ότι ήταν σοφή επιλογή να κάνουμε restart από την αρχή. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, επιστρέψαμε στη βάση μας, στις ακαδημίες μας. Ούτως ή άλλως είχαμε μια καλή μαγιά που είχε αντέξει σε δύσκολες καταστάσεις. Επενδύσαμε σε αυτό και παράλληλα φροντίσαμε να συνεχιστεί η επαφή και η σχέση μας με τον κ. Ζομπανάκη. Προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό το όνειρο», τονίζει ο κ. Καλαϊτζάκης, ένας από τους αθόρυβους εργάτες του κρητικού μπάσκετ και ουσιαστικά ο άνθρωπος που συντόνισε οργανωτικά την επόμενη μέρα του Ρεθύμνου.
Από τους πρώτους ανθρώπους που εμπιστεύτηκε, ήταν ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Από το πόστο του assistant coach της ομάδας στην Α1 (2016-20), ανέλαβε τα προπονητικά ηνία του Ρεθύμνου, συναντώντας στην αρχή μεγάλες δυσκολίες: «Αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ, δεν εγκαταλείψαμε το καράβι, με στόχο κάποια στιγμή να επαναφέρουμε την ομάδα στις Εθνικές κατηγορίες.
Στην αρχή ήταν αρκετά δύσκολα τα πράγματα. Ξεκινήσαμε με παιδιά που ήταν παλιά στις υποδομές του συλλόγου και είχαν πλέον το μπάσκετ σε δεύτερη μοίρα. Μαζέψαμε αθλητές από τα ανοιχτά γήπεδα της πόλης. Κουραστήκαμε αρκετά μέχρι να συγκροτήσουμε μια ομάδα που θα μπορούσε να σταθεί στο τοπικό.
Μας βοήθησαν βέβαια παιδιά όπως ο Κούμουλος που αποφάσισε να ξαναπαίξει, ο Μαραυγάκης που ήταν γυμναστής. Όλοι μας όμως δουλεύαμε σε ένα άλλο επίπεδο και έπρεπε ξαφνικά να προσαρμοστούμε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό».
Ο Γιώργος Κούμουλος, ο παίκτης-σημαία του Ρεθύμνου (αν και όχι Κρητικός) που… ρίζωσε στην πόλη από το 2003, εξηγεί πως αποφάσισε στα 42 του να ξαναφορέσει φανέλα και σορτσάκι: «Ο κόσμος αγκάλιασε τη νέα προσπάθεια που εκπέμπει υγεία σε όλους τους τομείς. Φέραμε πολλά παιδιά κοντά στην ομάδα και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που μπήκα στη διαδικασία να ξαναπαίξω μετά από 8 χρόνια. Ήθελα να δείξω στα παιδιά που έκανα προπόνηση, πώς είναι π.χ. να βουτάς για μια μπάλα, να μάχεσαι στο γήπεδο… Δεν έχει σημασία η ηλικία αλλά να αγαπάς αυτό που κάνεις. Να γίνω ένα ζωντανό παράδειγμα γι’ αυτά και να αγαπήσουν περισσότερο το άθλημα και τον σύλλογο».
Back to back χαμένες ευκαιρίες
Το Ρέθυμνο Cretan Kings σε αυτή την τριετία της επανεκκίνησης, δε μπόρεσε να κατακτήσει το Παγκρήτιο πρωτάθλημα ανδρών και να επιστρέψει στις Εθνικές κατηγορίες. Πριν λίγους μήνες έχασε τον τίτλο από το «Ηράκλειο» και πέρσι από την Αναγέννηση Αρκαλοχωρίου. Η διπλή αυτή αγωνιστική αποτυχίαωστόσο, δεν έχει κάμψει το ηθικό των ανθρώπων του:
«Αυτό το πρώτο βήμα προς τα πάνω, είναι πάντα το πιο δύσκολο. Υπήρχε μια κατήφεια και μια απογοήτευση ειδικά τις πρώτες μέρες μετά την απώλεια των 2 τίτλων αλλά επειδή όλα τα παιδιά είναι από δω, μπορώ να πω ότι πείσμωσαν πιο πολύ. Πήραμε ένα μάθημα και συνεχίζουμε πιο δυνατοί. Μέσα από τις δυσκολίες, θα μεγαλώσει η ομάδα και οι παίκτες μαζί. Για μένα η απώλεια ειδικά του περσινού πρωταθλήματος, οφείλεται καθαρά στην έλλειψη εμπειρίας. Το “πρέπει” άγχωσε την ομάδα. Δε γίνεται να τα περιμένουμε όλα την κρίσιμη στιγμή από τον Κούμουλο που είναι 45. Χρειάζεται υποστήριξη και πάνω σε αυτό δουλεύουμε.
Φέτος πάμε πάλι να το ευχαριστηθούμε κι ότι γίνει. Είναι θετικό ότι μεγαλώσαμε τη βάση των Ρεθυμνιωτών παικτών, είδαμε τα λάθη μας και θα κάνουμε ότι καλύτερο.
Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι συσπειρώσαμε τον κόσμο. Είχαμε πάνω από 500 άτομα σε πολλά παιχνίδια. Έχουν φτιαχτεί ισχυροί δεσμοί πια ανάμεσα στην πρώτη ομάδα, τους προπονητές και τα παιδιά της Ακαδημίας», υπογραμμίζει ο coach Μητρόπουλος.
Αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω είναι φυσικά και ο Γιώργος Κούμουλος: «Αν και δε μου αρέσει, έχω μάθει να χάνω και το ίδιο το βράδυ το άφησα πίσω μου. Οι αντίπαλοί μας ήταν καλύτεροι στους τελικούς. Εμένα με ενδιαφέρει να τα δίνω όλα στο γήπεδο και ότι γίνει. Δεν είναι καταστροφή για μια ομάδα το να χάσει ένα πρωτάθλημα. Για την καινούργια χρονιά θα προσπαθήσουμε για ότι καλύτερο. Μακάρι να βγούμε πάλι πρώτοι στην κανονική σεζόν και μετά θα δούμε».
Το ίδιο σκεπτικό υπάρχει και στη διοίκηση, όπως το αποτυπώνει ο κ. Καλαϊτζάκης που είναι παράλληλα και αντιπρόεδρος της ΕΚΑΣΚ: «Μας απογοήτευσε κάπως η διπλή αποτυχία επειδή φθάσαμε στην πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό. Σίγουρα θα ήταν ένα σημαντικό βήμα να είμαστε στη Γ’ Εθνική. Ωστόσο πρόκειται για ένα πρωτάθλημα που ακόμα διαμορφώνεται. Ειδικότερα για τις ομάδες των νησιών, τα έξοδα των μετακινήσεων είναι δυσβάσταχτα. Ισως το τάιμινγκ να μην ήταν ιδανικό.
Το πιο σημαντικό για μας είναι ότι έχουμε ενεργό ρόλο σε ένα πρωτάθλημα που αναβαθμίζεται στην Κρήτη. Ο κόσμος γεμίζει τα γήπεδα στα φάιναλ φορ των μικρών κατηγοριών, αυτό δείχνει ότι διψά για μπάσκετ.
Εμείς θα το παλεύουμε κάθε χρόνο και δεν απογοητευόμαστε. Δε ξέρουμε που θα φθάσουμε, το ταξίδι πάντως είναι πανέμορφο».
Ο Φάνης Πριναράκης που… άλλαξε γειτονιά φέτος και από την Ακαδημία Ρ. μετακινήθηκε στο Ρέθυμνο, είναι αισιόδοξος για τη νέα σεζόν: «Το κλίμα της ομάδας είναι πάρα πολύ καλό κι έχω φίλους εδώ. Είναι η ομάδα της πόλης μου, εδώ μεγάλωσα κι έμαθα να παίζω μπάσκετ. Στόχος μας είναι να δείξουμε μια καλή εικόνα στο πρωτάθλημα με συνέπεια. Έχω ζήσει τα καλά χρόνια στην Α1, τα αναπολώ γιατί γέμιζε το γήπεδο, υπήρχε ωραία ατμόσφαιρα. Μακάρι να ξαναγυρίσουν».
Ο Δαμιανός Στέβοβιτς που βίωσε τα δύο χαμένα πρωταθλήματα, τονίζει: «Πέρσι ήταν μια ζόρικη χρονιά, στους τελικούς δεν ήμασταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Το Ηράκλειο ήταν μια δουλεμένη ομάδα και άξιζε τον τίτλο. Το πρωτάθλημα δεν έχει δυστυχώς πολλά παιχνίδια αλλά πιστεύω ότι φέτος θα είναι πιο δυνατό. Έχουν έρθει κάποια νέα παιδιά στην ομάδα, είναι ακόμα αρχή, πρέπει να βρούμε τα πατήματά μας».
Το όνειρο της επιστροφής
Όπου κι αν κυκλοφορήσεις στο Ρέθυμνο, η νοσταλγία για το ένδοξο παρελθόν της ομάδας στα… σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ, είναι έντονη. «Η πόλη διψάει για την επιστροφή στο κορυφαίο επίπεδο. Το μπάσκετ αρέσει πολύ στους Ρεθυμνιώτες, το στηρίζουν ενεργά. Ωστόσο πρέπει να γίνει με τις κατάλληλες συνθήκες για να μην εξελιχθούμε σε κομήτες όπως άλλες ομάδες. Γι’ αυτό προτιμήσαμε να δώσουμε βάρος στις ακαδημίες.
Δε βιαζόμαστε, με σωστά βήματα και μεθοδευμένα κι έχοντας πάντα το σκεπτικό, όπου φθάνει η τσέπη μας… Στη μεγάλη κατηγορία, υπάρχει η ανάγκη να βρεθεί ένας επενδυτής που θα στηρίξει την ομάδα.
Πλέον υπάρχει η χρηματοδότηση στις ομάδες της Α1 και από τη στοιχηματική εταιρεία, είναι ένα πλεονέκτημα που παλιά δεν υπήρχε», λέει ο Γιώργος Κούμουλος.
Η διοίκηση πατάει γερά στα πόδια της και αν μη τι άλλο δε βιάζεται για… άλματα, όπως υπογραμμίζει ο κ. Καλαϊτζάκης: «Για να επιστρέψουμε στα επίπεδα της Α1 και στον χρυσό αιώνα του ρεθυμνιώτικου μπάσκετ, χρειάζεται να βρεθεί ένας νέος Ζομπανάκης. Δε ξέρω αν θα είναι ο ίδιος ή κάποιος άλλος, σίγουρα πάντως χρειάζεται ένας που να έχει την τρέλα του Κωστή, την αγάπη για το μπάσκετ και φυσικά την οικονομική επιφάνεια.
Το Ρέθυμνο έχει τη βάση και την υποδομή να στηρίξει το υπόλοιπο χορηγικό κομμάτι. Κάνουμε την προσπάθειά μας αλλά χρειάζεται να βγει μπροστά ένας άνθρωπος», δηλώνει ο έμπειρος παράγοντας και προσθέτει: «Εμείς ακόμα και στο τοπικό, συνεχίζουμε να δουλεύουμε στα πρότυπα της Α1, με το τμήμα μάρκετιγκ, το χορηγικό πρόγραμμα κτλ. Έχουμε μια πολύ δυνατή αλληλεπίδραση με υποστηρικτές, χορηγούς, με τους γονείς και τα παιδιά της ομάδας. Φανταστείτε ότι πέσαμε στο τοπικό και παιδιά από την πόλη δημιούργησαν σύνδεσμο φιλάθλων κάτι που δεν υπήρχε στην Α1. Το γήπεδό μας έχει τόσο κόσμο που θα τον ζήλευε ομάδα Α1.
Αυτό δείχνει ότι το Ρέθυμνο έχει χτίσει μπασκετική παιδεία, δεν πάει στα τυφλά. Υπάρχει υποδομή πάνω στην οποία προχωράμε. Εχουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη στα παιδιά που προπονητικά και παικτικά στήριξαν αυτό το εγχείρημα. Κούμουλος, Μητρόπουλος, Τσαρουχάς, Μαυραγάκης, Νταλιάνης, Σταυριδάκης, Χόμπης κ.α. είναι οι κολώνες της ομάδας.
Μέχρι και η μασκότ ο Κερατούκλης είναι κοντά μας, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Κρατήσαμε και το ίδιο όνομα. Είμαστε έτοιμοι, αν βρεθεί κάτι που να στηρίξει αυτό το όνειρο, να το υποστηρίξουμε δυνατά…».
Μαρίνος Βασιλάκης
