Δέος και συγκίνηση από τα δάκρυα του Γκάλη

Η Ε.Ο.Κ. έπραξε το αυτονόητο και το απολύτως δίκαιο για την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Αυγ 2023

Τα δάκρυα συγκίνησης του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ για την τιμητική εκδήλωση απόσυρσης της φανέλας του στην Εθνική ομάδα, ισοδυναμούσαν, το απόγευμα της 4^ης Αυγούστου, με τις αμέτρητες σταγόνες ιδρώτα και κόπου, να «εκτοξεύσει» το ελληνικό μπάσκετ, μαζί με πανάξιους συμπαίκτες, στην κορυφή της Ευρώπης, πριν από 36 χρόνια και στο Ευρωμπάσκετ του ’87.

Κλειστά φώτα, αναμμένοι φακοί των κινητών, άπαντες όρθιοι στην είσοδο του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ στον αγωνιστικό χώρο. Με τον ίδιο βηματισμό, όπως όταν αγωνιζόταν, με το χέρι στην καρδιά και με το βλέμμα «καρφωμένο» στο έδαφος -γιατί μόνο τους αντιπάλους του κοίταζε κατάματα και τους έστελνε το… μήνυμα της ήττας- ο Νικ μπήκε στην αρένα για να τιμηθεί, όπως του άρμοζε και έχοντας «Γκαλόβεια» υπομονή.

Στην Ελλάδα, αργούμε να αποδώσουμε τιμές σε όσους τεκμηριωμένα έχουν γράψει ιστορία σε διάφορους τομείς, έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ελληνική κοινωνία και έχουν προκαλέσει την παγκόσμια αναγνώριση.

Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ αγκαλιά με τους αρχηγούς των Εθνικών ομάδων Ελλάδας, Κώστα Παπανικολάου και Σλοβενίας, Λούκα Ντόντσιτς, στην αναμνηστική φωτογραφία με τον γενικό γραμματέα της FIBA, κ. Ανδρέα Ζαγκλή και τον πρόεδρο της Ε.Ο.Κ. κ. Βαγγέλη Λιόλιο.

Ίσως, για αυτή την καθυστέρηση και την κωλυσιεργία, υπάρχει και η λαϊκή παροιμία «κάλλιο αργά παρά ποτέ»… Γιατί, η χαρακτηριστική… καθυστέρηση απόδοσης τιμών στον ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ, συμπλήρωσε 28 χρόνια από τις 29 Σεπτεμβρίου 1995, όταν ανακοίνωσε την οριστική αποχώρηση του από το μπάσκετ.

Το ολόγραμμα του «Θεού» και με τα δυο χέρια υψωμένα, φορώντας την φανέλα με τον αριθμό «4».

Η Ε.Ο.Κ. έπραξε το αυτονόητο και το απολύτως δίκαιο για την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Γιατί, ο «Nick the Greek» έχει «ριζώσει» στην καρδιά κάθε Έλληνα και Ελληνίδας από εκείνο το βράδυ της 14^ης Ιουνίου 1987. Η προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό και στο μπάσκετ, φυσικά, είναι αναγνωρισμένη καθολικά, χαίρει και απολαμβάνει την αγάπη του κόσμου σε κάθε διάβα του στη Θεσσαλονίκη και σε κάθε δημόσια εμφάνιση του. Αποτελεί μέλος του Naismith Memorial Basketball Hall of Fame από το 2017 και μέλος του Hall of Fame της FIBA από το 2007. Έχει χρισθεί επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘ, αλλά «έπρεπε» να «κλείσει» το 66^ο έτος της ηλικίας του (23/7) για να καθίσει στον «θρόνο» του.

Τιμή στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Αναγνώριση προσφοράς στην Εθνική ομάδα. Ηθική δικαίωση. Η φανέλα με τον αριθμό «4» του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ στην οροφή του ΟΑΚΑ.

Να δει την φανέλα με τον αριθμό «4» στη θέση που πρέπει να είναι. Στην κορυφή. Στην ίδια θέση που οδήγησε ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ το ελληνικό μπάσκετ. Με μαλλί… αφάνα τον υποδέχτηκε ο ελληνικός αθλητισμός, το 1979 και με ξυρισμένο κεφάλι, τον τίμησε το ελληνικό μπάσκετ.

Η αναμνηστική φωτογραφία του Νίκου Γκάλη με τους διεθνείς παίκτες Ελλάδας και Σλοβενίας, μαζί με τον Έλληνα γενικό γραμματέα της FIBA, κ. Aνδρέα Ζαγκλή και τον πρόεδρο της Ε.Ο.Κ., κ. Βαγγέλη Λιόλιο.

Η ομοσπονδία μπάσκετ, ως θεσμικός φορέας του αθλήματος, επούλωσε μια μακροχρόνια «πληγή», με την ευκαιρία της διεξαγωγής του φιλικού αγώνα των Εθνικών ομάδων Ελλάδας-Σλοβενίας.

Η συγκεκριμένη διοίκηση της Ε.Ο.Κ. και ο πρόεδρος της, έβαλαν «τελεία» στην αμετροέπεια απέναντι στην προσφορά του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ.

Η χαρακτηριστικότερη φωτογραφία του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ, μετά τον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1987. Ανεβασμένος σε ώμους φιλάθλου, με το ένα χέρι υψωμένο, γροθιά και το χαμόγελο της εθνικής ευτυχίας μαζί με όλους τους Έλληνες. Έκσταση! Είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης!

Δακρύζουν οι «γκάνγκστερ»; Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ που δεν «λύγιζε» από αντιπάλους, ένιωσε εθνική «ανατριχίλα» στο Ολυμπιακό στάδιο και άφησε αυθόρμητα τα δάκρυα του να τρέξουν στο πρόσωπο του. Αυτός που νικούσε αντιπάλους, κοιτάζοντας τους με «παγωμένο» βλέμμα και έστελνε το μήνυμα, πριν από το τζάμπολ.

«1,2,3, ΕΛΛΑΣ» με υψωμένες γροθιές, ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ μαζί με όλους τους διεθνείς παίκτες, τους προπονητές και τα μέλη της Εθνικής ομάδας. Το «ζντο» της νίκης με τον Νικ.

Η αναγνώριση της προσφοράς του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ, παρέμεινε αναλλοίωτη, χωρίς «κόκκο» αμφισβήτησης και στο κορυφαίο επίπεδο που θα μπορούσε να είναι, γιατί όσα πέτυχε, τα πέτυχε με την ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ. Το απόλυτο επιστέγασμα για κάθε αθλητή και αθλήτρια σε κάθε σπορ. Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «εκπέμπει» πάθος, προσφέρει δέος, περηφάνια και ευλογία σε κάθε επιτυχία της.

Μαζί με την οικογένεια του, τη σύζυγο του και την κόρη του Στέλλα που έχει το όνομα της μητέρας του, ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ παρακολουθούσε το φιλικό Ελλάδας-Σλοβενίας. Η οικογένεια του είναι το μεγάλο στήριγμα του Νικ και όπως συνέβη στην εκδήλωση εισόδου του στο Neismith Hall of Fame, ήταν μαζί του και στο «Νίκος Γκάλης» του ΟΑΚΑ.

Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ δεν έχει κατακτήσει τίτλο σε 5 συμμετοχές του σε Final-4 ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Αυτή, όμως, η ιστορική «ανορθογραφία» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαγράφεται από το χρυσό μετάλλιο του ’87 και το ασημένιο του ’89, με τη γαλανόλευκη φανέλα. Και αυτό αποτελεί ένα διαχρονικό μήνυμα των διεθνών παικτών του ’87 και του 2005 προς όλους τους διαδόχους τους. Η φανέλα της Εθνικής και κάθε επιτυχία της δεν συγκρίνονται ποτέ με οτιδήποτε άλλο.

Τα σέβη μας ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ.

Γιώργος Βαλαβάνης