Ο Πανελλήνιος επέστρεψε στις Εθνικές κατηγορίες και ο προπονητής των τεσσάρων συνεχόμενων ανόδων, Κωστής Λημναίος μίλησε στο e-magazine της ΕΟΚ για την περιπέτεια των «Ολυμπιονικών» που άρχισε από τη Δ’ ΕΣΚΑ και κορυφώθηκε φέτος με την άνοδο στη Γ’ Εθνική.

Δεν είναι απαραίτητο να ακονίσει κάποιος τη μνήμη για να θυμηθεί τις πρόσφατες επιτυχίες του Πανελλήνιου, ούτε να είναι μυημένος για να κάνει τη σούμα και να διαπιστώσει την προσφορά των «Ολυμπιονικών» στον ελληνικό αθλητισμό. Σε κάθε περίπτωση, τα έξι πρωταθλήματα Ελλάδας είναι η κορωνίδα του τμήματος μπάσκετ που κατέκτησε την τέταρτη θέση στην Α1 το 2008 και το 2010, συμμετέχοντας παράλληλα στο Final Four του Euro Cup εκείνης της χρονιάς.

Ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, το 1958, όμως τα τελευταία χρόνια βρέθηκε εγκλωβισμένος στη χειρότερη δυνατή κατάσταση, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να… κατρακυλήσει στην τελευταία κατηγορία των τοπικών πρωταθλημάτων της Αθήνας, τη Δ’ ΕΣΚΑ.

Σε κάθε περίπτωση, οι αναμνήσεις που δημιουργούν τα τρόπαια στις βιτρίνες και οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους διαδρόμους του κλειστού της Κυψέλης είναι το πιο δυνατό καύσιμο στο rebuilding των «Ολυμπιονικών» που πλέον μετρούν τέσσερις συνεχόμενες ανόδους και πέτυχαν τον μεγάλο στόχο, εν προκειμένω την επιστροφή στις Εθνικές κατηγορίες, σημειώνοντας στο μεσοδιάστημα 80 νίκες σε 88 αγώνες πρωταθλήματος.

Οι Κυψελιώτες εξασφάλισαν τη συμμετοχή στη Γ’ Εθνική της σεζόν 2023/24 μέσω των μπαράζ ανόδου και ο προπονητής Κωστής Λημναίος ήταν εκείνος που ανέλαβε πριν από τέσσερα χρόνια τη διαδικασία αναδόμησης, ξεκινώντας από τα αθηναϊκά πρωταθλήματα και έχοντας ως οδηγό το ένδοξο παρελθόν που αντηχεί σε κάθε γωνιά στις εγκαταστάσεις του συλλόγου.

«Ο Πανελλήνιος είχε πέσει στα… βράχια»

Ο έμπειρος κόουτς βάζει στην εξίσωση τις δυσκολίες των προηγούμενων χρόνων και τους ρεαλιστικούς στόχους του Πανελλήνιου, περιγράφοντας τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Κυψέλη.

«Έχουμε δει πολλά ιστορικά σωματεία να αφανίζονται, να διαλύονται οικονομικά ή να προσπαθούν να επιβιώσουν στις τοπικές κατηγορίες, δίχως να καταφέρουν ποτέ να επιστρέψουν.

Όταν ανέλαβα τον Πανελλήνιο, η ομάδα είχε πέσει στα… βράχια της Δ’ ΕΣΚΑ. Παρ’ όλα αυτά, πίστεψα εξ αρχής ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό. Όταν μου έγινε η πρόταση, δεν αμφιταλαντεύτηκα αφού το όνομα και η ιστορία του συλλόγου ήταν από μόνα τους κίνητρα.

Ο στόχος, λοιπόν, ήταν αρχικώς η άνοδος στην Α’ ΕΣΚΑ με σταθερά βήματα κι εν συνεχεία, η επιστροφή στις Εθνικές κατηγορίες, έχοντας τη στήριξη του προέδρου του Πανελληνίου, Αλέξη Αλεξόπουλου και των κ.κ. Γκιούσμα και Πετρόπουλου, που βοήθησαν την ομάδα οικονομικά και ηθικά, κάνοντας πιο εύκολη τη δουλειά μου» αναφέρει ο προπονητής των «Ολυμπιονικών».

Και συνεχίζει: «Το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει στον Πανελλήνιο όσον αφορά τη στελέχωση του ρόστερ είναι οι χαρακτήρες. Ρίχνουμε, δηλαδή, το βάρος στις προσωπικότητες και μετά κοιτάμε το τεχνικό κομμάτι. Για μένα, αυτός που είναι καλός συμπαίκτης στο παρκέ, είναι και καλός άνθρωπος στην κοινωνία. Πλην εξαιρέσεων βέβαια, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Εν τέλει, τα πράγματα ταίριαξαν ιδανικά, έχοντας στο πλευρό μου τον έφορο του τμήματος, Χρήστο Γκόλια. Νιώθω πραγματικά τυχερός που έχω στην ομάδα τον Δημήτρη Κατιάκο, ο οποίος είναι κόσμημα για τον χώρο!

Ήλθε μαζί μας στη Γ’ ΕΣΚΑ, δίχως παράλογες απαιτήσεις και έπαιξε για την ομάδα, τον προπονητή και τους συμπαίκτες του. Την επόμενη χρονιά ήλθε ο έτερος αρχηγός, ο Διονύσης Καπινιάρης ώστε να παίξει στον Πανελλήνιο, ένα τεράστιο brand name για το ελληνικό μπάσκετ που δεν ξεθωριάζει σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται. Κάπως έτσι ανέβηκε ο πήχης των απαιτήσεων και των προσδοκιών».

«Μείναμε 11 μήνες στο γήπεδο, η πρόκληση ήταν τεράστια»

Ο Πανελλήνιος επιβίωσε στη διαδικασία των μπαράζ ανόδου με τον Εθνικό Λαγυνών και τον Ερμή Αργυρούπολης, πανηγυρίζοντας την επιστροφή στις Εθνικές κατηγορίες και ο κόουτς Λημναίος παραδέχεται πως: «Η πίεση υπήρχε εξ αρχής ως κομμάτι αυτής της διαδικασίας. Από την άποψη, δηλαδή ότι ο Πανελλήνιος παρατάχθηκε στην εκκίνηση κάθε χρονιάς με μοναδικό στόχο την άνοδο. Φέτος η εμπειρία ήταν ιδιαίτερη. Χάσαμε την πρώτη θέση στις λεπτομέρειες, ειδικά στον δεύτερο αγώνα με τον Χολαργό στην έδρα μας. Παρ’ όλα αυτά, ήμασταν ανταγωνιστικοί, σημειώσαμε 21 νίκες και πετύχαμε τον μεγάλο στόχο.

Το format ήταν πολύ δύσκολο, παίξαμε ουσιαστικά σε τρία διαφορετικά πρωταθλήματα: Κανονική περίοδος, play-offs και μπαράζ ανόδου. Το μεγάλο μειονέκτημα ήταν ότι μείναμε ανενεργοί για σχεδόν δυο μήνες ανάμεσα στα play-offs και τα μπαράζ. Χάσαμε τον ρυθμό μας ενώ και οι παίκτες είχαν κουραστεί. Μην ξεχνάμε ότι μαζευτήκαμε για πρώτη φορά στις 20 Αυγούστου. Μείναμε, δηλαδή 11 μήνες στο γήπεδο! Η διαχείριση ήταν πολύ δύσκολη όμως άπαντες ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο τρόπο».

Ο Έλληνας προπονητής καταλήγει λέγοντας: «Πριν αναλάβω τον Πανελλήνιο, είχα εμπειρία από Εθνικές κατηγορίες ως assistant κόουτς και πρώτος προπονητής στην Α1 Γυναικών. Η πρόκληση του Πανελλήνιου ήταν τεράστια λόγω της ιστορίας που κουβαλά ο σύλλογος.

Δεν… ντράπηκα που πήγα στη Δ’ ΕΣΚΑ, ίσα-ίσα ήταν πολύ τιμητικό για μένα να φτιάξω κάτι από το μηδέν, να μεγαλώσω μαζί του και να το βλέπω να φτάνει ψηλά. Επομένως, η δικαίωση σε προσωπικό επίπεδο είναι τεράστια.

Αισθάνομαι υπερήφανος για όλη την πορεία, για κάθε λεπτό που πέρασα με τα παιδιά του Πανελλήνιου στο γήπεδο. Όλα αυτά δεν θα γίνονταν αν δεν είχα τη στήριξη των παικτών μου και της διοίκησης. Πλέον ανυπομονούμε για την επόμενη χρονιά! Θέλουμε να αφήσουμε το στίγμα μας, μένοντας πιστοί στο πλάνο».

Γιάννης Σταυρουλάκης