Από την εποχή του Καστρινάκη, του Διάκουλα, του Μελίνι, του Καλιγκάρις, του Γιατζόγλου, του Κέφαλου, του Κάπος τη δεκαετία του ’70, σε εκείνη του Γκάλη, του Στεργάκου, του Κόρφα, του Παπαχρόνη, του Παπαδάκου στην δεκαετία του ’80 και εν συνεχεία στον Καλάθη, τον Κουφό και εσχάτως τον Ντόρσι, το ελληνικό μπάσκετ, διαχρονικά, αναζητούσε «ρίζες» σε … Συνεχίστε να διαβάζετε το Greek Abroad – H εξωστρέφεια του ελληνικού μπάσκετ.